Correctiebroekje

Tijdens mijn eerste zwangerschap kwam ik acht-en-twintig kilo aan.
Gelukkig waren dat er bij mijn tweede maar zeventien.
Maar aangezien er tussen de eerste en de tweede zwangerschap maar zeven maanden zaten, waren die achtentwintig kilo er nog lang niet af.
Dertien jaar later trouwens nog steeds niet.

Sinds mijn kinderen geboren zijn, heb ik een soort van ‘ingebouwde zwemband’ om mijn middel zitten. Mijn vel is destijds zó uitgerekt, dat alle rek er ook wel gelijk uit was. Het veerde dus niet vanzelf terug zoals bij al die celebs. Dat was een beetje jammer. En omdat ik niet zo van de buikspieroefeningen (en ook niet van oefeningen voor andere lichaamsdelen) ben, is het rolletje nimmer meer verdwenen.

Het esthetische gehalte van het rolletje daarentegen,  was voor mij nul. Je mag aan een vrouwenlijf echt wel zien dat ze kinderen heeft gebaard, maar je kunt het ook overdrijven. Ik vond het lelijk, en vond daarvoor een passende oplossing:  het correctiebroekje.
Het correctiebroekje drukte mijn rolletje mooi bij elkaar en maakte er, (voor zover mogelijk),  weer een strak geheel van. Ik was blij met mijn broekje.

Over smaak valt te twisten maar zo’n broekje is dus allesbehalve sexy. En dat hoorde ik dan ook dagelijks van mijn man.  Zijn aversie tegen mijn broekje was groot, een derde kind is nooit meer ter sprake gekomen.  Het is moeilijk te verklaren, maar vaak krijg je een enorme behoefte om dat wat als lelijk en afstotelijk wordt gezien, in bescherming te nemen.  Het broekje bleef. En ik raakte er zeer gehecht aan.

Het fijne van die broekjes is ook dat ze no-limits mee rekken. Hoe zwaar je ook word, ze blijven gewoon passen. Of het nog lekker zit is een tweede, maar er ín kom je altijd!
Het is een soort van tweede velletje. Maar nu ik  zoveel ben afgevallen, blijkt ook de rek uit mijn correctiebroekje te zijn.  En ook dit velletje veert niet mee terug…

Het wordt dus tijd dat ik afscheid ga nemen van mijn broekje.
Hoewel ik natuurlijk über-enthousiast ben over het proteïne-dieet dat ik volg bij Monique, ga ik er geen TelCell-reclame van maken. Mijn rolletje is niet op miraculeuze wijze verdwenen en er zit echt niet plots een strakke six-pack rond mijn navel.
En dus komt er,  (tot grote teleurstelling van mijn man) gewoon weer een nieuw broekje. Maar wél een paar maatjes kleiner!

(Wordt vervolgd)