Keerpunt
Je merkt het heus wel aan je kleren die strakker gaan zitten of ‘ineens’ helemaal niet meer passen. Je ziet het getal op de weegschaal omhoog kruipen, maar bent niet in staat er iets aan te doen.
Of hetgeen dát je doet, heeft niet of nauwelijks effect. Uit frustratie negeer je het getal nóg hardnekkiger. Maar dan staat het ineens op de weegschaal, zwart op wit:
negenennegentig kilo.
Dát was voor mij het moment dat ik de keuze maakte; blijf ik de weegschaal negeren? Want dan zit ik binnen no time over de honderd. Dan kom ik straks in aanmerking voor een maagbandje of geeft iemand me op voor dat akelige programma van Wendy van Dijk…
Het was niet alleen de weegschaal die mijn keerpunt bepaalde. Het waren momenten en foto’s. Een feestje waarop iemand het leuk vond mij en mijn drie zussen (alle drie überslank) te fotograferen. Waarop ik mezelf terugzag en bijna niet herkende.
Waarop ik walgde van de persoon die daar tussen mijn slanke zussen stond. En WAAROM beschik ik in godsnaam niet over het gen dat mijn drie zussen slank houd en ik alleen maar blijf aankomen?
Het was het moment in de vakantie, dat ik met mijn man en kinderen ging kanoën in de Ardennen. Het moment waarop de kano waarin mijn man en ik zaten steeds bleef vasthangen in laag water. Het was vast hilarisch om te zien, maar ik kon wel janken.
Die kano bleef hangen omdat ík erin zat, met mijn bijna honderd kilo!
De foto van mijn kinderen en mij samen zittend op die kano werkte ook niet bepaald flatterend in mijn voordeel…mijn man vond het een prachtige foto en ik zag alleen maar een enorme zeekoe tussen twee mooie mannekes.
Het moment van in –en uitstappen in zo’n wankel bootje verliep trouwens ook allesbehalve soepel met mijn te dikke lijf. Ik ben vijfenveertig, maar ik had het gevoel dat mijn moeder van zesenzeventig rapper uit die kano zou komen dan ik.
Ik merk dat mijn gewrichten echt veel last hebben van mijn overgewicht. Trappen vermijd ik daarom zo veel mogelijk, en mijn poging tot hardlopen eindigde met een gescheurde meniscus.
Ik voel me er niet meer goed bij, ik zie er niet meer uit, en ik heb wél een keus!
En zo kwam ik bij SlimSlankStudio, bij Monique…
(Wordt vervolgd)