Rimpelbillen

Afvallen heeft niet alleen maar voordelen. Soms ontstaan er rimpels in je gezicht. Je bolle hoofd verdwijnt, velletje zakt in mekaar, rimpels als gevolg. Die rimpels heb ik niet.
Althans, níet in mijn gezicht…

De alom gehate streepjes ontdekte ik deze week op mijn butt. Het esthetisch niet zo verantwoorde beeldmateriaal zal ik jullie besparen, maar het was een vreemde gewaarwording. Want mooi zijn die streepjes natuurlijk niet, maar ik voelde me ergens tóch gevleid door deze verschijning. Aantoonbaar bewijs het dat het vet er onder verdwenen is.

Bijna trots liet ik het aan mijn mannen zien: ‘kijk, ik heb rimpels op mijn kont!’
Buiten mezelf werd blijkbaar niemand echt opgewonden van mijn mededeling.
Mijn man antwoorde dat we nu ‘eenmaal allemaal ouder werden’. Mijn kinderen verzochten me met wilde gebaren vriendelijk doch dringend voor de tv weg te gaan.
Dus daar stond ik in mijn onderbroek, totaal onbegrepen door de rest van mijn gezin.

En nee, ik had ook niet verwacht dat ze juichend op zouden springen en me zouden feliciteren. Ergens vind ik mijn eigen reactie ook nogal vreemd. Wie is er nou blij met zo’n lapje loshangend vel? Ik heb me voorgenomen om me er pas druk over te maken tegen de tijd dat het me gaat irriteren. Ik heb namelijk zo’n vermoeden dat het alleen op te lossen is met de nodige ‘rek & strek’-achtige bewegingen. Die gedachte alleen al maakt het nog aantrekkelijker om te doen waar ik goed in ben: gewoon hardnekkig negeren.

Óf accepteren. Óf ik zou in mijn denkbeeldige weelderige leven een bezoekje brengen aan de kliniek van dr. Robert Schoemacher. Die ik in real-life dan weer niet kan betalen. En waar ik ook een te grote schijterd voor ben. Een schijterd met rimpelbillen.

(Wordt vervolgd)